Onlangs mocht ik met enkele collega-adviseurs een gesprek voeren met Pieter Hilhorst. Het ging over wijkteams, hoe het kostenbewustzijn van de leden van die teams te verhogen en over de rol daarbij van triage. In dat gesprek deed hij een uitspraak die lang bij me bleef hangen. ‘Instrumenten zijn van gemeenten en niet van professionals. … Lees verder …
In de zorg voor jeugd heerst al tijden het DIAJ-virus. DIAJ? Nooit van gehoord zeker. En toch kom ik het veel tegen. DIAJ staat namelijk voor ‘doe-ik-al-járen’. Een ander veelvoorkomend en daaraan gerelateerd fenomeen is de NNG-reflex. Ook die afkorting kent u vast nog niet. Maar ook u komt deze reflex vast regelmatig tegen, NNG … Lees verder …
Onlangs was ik bij twee inspirerende bijeenkomsten van het lectoraat Jeugd en Gezin over het onderzoek naar professioneel ouderschap van gezinshuisouders dat het lectoraat sinds 2012 uitvoert. Tijdens dat onderzoek bleken gezinshuisouders meer op ‘doen’ en handelen gericht dan op het reflecteren op dilemma’s en lastige situaties. Iets wat ik vaker zie bij jeugdprofessionals. Terwijl … Lees verder …
Onlangs liep ik een dag mee met een gezinsvoogd. In de wandelgangen van de Rechtbank waar we een zitting bijwoonden, sprak de gezinsvoogd met een raadsonderzoek over een cliënt van haar, Sander. Sander, nu 12 jaar, is geboren in Vietnam en op jonge leeftijd samen met zijn broertje geadopteerd door een Nederlands echtpaar. Na een … Lees verder …
Iedereen is nu in de ban van Brandon, de jonen van 18 met een lichte verstandelijke beperking en meerdere psychiatrische stoornissen, die in een tuigje geketend in een kleine kamer moet leven. Tijdens de samenvatting van het Kamerdebat toonde iedereen zich terecht geschokt. Een van de Kamerleden benadrukte hoe vreselijk het moet zijn om als … Lees verder …