Jeugd- en gezinsprofessionals lijken soms bijna te bezwijken onder hun werkdruk. Deels komt dat doordat hun taken niet duidelijk zijn afgebakend. Een duidelijke beroepsidentiteit zou hen helpen om hun grenzen te bewaken en te laten zien waar ze voor staan. Sinds enige tijd ben ik als adviseur verbonden aan een wijkteamorganisatie in een grote stad. … Lees verder …
Een aankondiging van iets nieuws of vernieuwends, ik merk steeds vaker dat het leidt tot diepe zuchten of tot regelrechte irritatie. Geen professional gelooft meer dat iets nieuws ook echt nieuw is. Of ze denken dat ze hun werk tot dan toe niet goed deden. Een ander woord dat aan uitholling lijdt is ‘de bedoeling’ … Lees verder …
‘Vaak is niet duidelijk wat de vraag precies is. Waarom iemand een casus inbrengt.’ Professionals in wijkteams hebben nogal eens moeite om hun casuïstiek op een productieve manier te bespreken, merk ik. Dat terwijl een goede bespreking de kwaliteit van de hulp flink kan verhogen. Met een paar basisregels is al veel te winnen. ‘Over … Lees verder …
Professioneel handelen betekent het structureel benutten van de laatste kennis en effectieve instrumenten. Dat geldt ook voor medewerkers in wijkteams, die met sociale, pedagogische én juridische kwesties te maken hebben. Op een dag wordt Ans, medewerker van een wijkteam, gebeld door Mireille, de intern begeleidster van de basisschool van Tim. De school maakt zich zorgen … Lees verder …
Maakt wijkteam belofte waar?, deze poll staat op dit moment op Kennisnet Jeugd van het Nederlands Jeugdinstituut. Nadat ik mijn stem heb uitgebracht (‘nee’, op dit moment volgens mij nog niet), zie ik dat bijna 80% het met me eens is. De vraag is mijns inziens of de wijkteams een (deel)oplossing bieden voor een van de … Lees verder …
Onlangs mocht ik met enkele collega-adviseurs een gesprek voeren met Pieter Hilhorst. Het ging over wijkteams, hoe het kostenbewustzijn van de leden van die teams te verhogen en over de rol daarbij van triage. In dat gesprek deed hij een uitspraak die lang bij me bleef hangen. ‘Instrumenten zijn van gemeenten en niet van professionals. … Lees verder …
In de zorg voor jeugd heerst al tijden het DIAJ-virus. DIAJ? Nooit van gehoord zeker. En toch kom ik het veel tegen. DIAJ staat namelijk voor ‘doe-ik-al-járen’. Een ander veelvoorkomend en daaraan gerelateerd fenomeen is de NNG-reflex. Ook die afkorting kent u vast nog niet. Maar ook u komt deze reflex vast regelmatig tegen, NNG … Lees verder …
Onlangs was ik bij twee inspirerende bijeenkomsten van het lectoraat Jeugd en Gezin over het onderzoek naar professioneel ouderschap van gezinshuisouders dat het lectoraat sinds 2012 uitvoert. Tijdens dat onderzoek bleken gezinshuisouders meer op ‘doen’ en handelen gericht dan op het reflecteren op dilemma’s en lastige situaties. Iets wat ik vaker zie bij jeugdprofessionals. Terwijl … Lees verder …
Onlangs liep ik een dag mee met een gezinsvoogd. In de wandelgangen van de Rechtbank waar we een zitting bijwoonden, sprak de gezinsvoogd met een raadsonderzoek over een cliënt van haar, Sander. Sander, nu 12 jaar, is geboren in Vietnam en op jonge leeftijd samen met zijn broertje geadopteerd door een Nederlands echtpaar. Na een … Lees verder …
Iedereen is nu in de ban van Brandon, de jonen van 18 met een lichte verstandelijke beperking en meerdere psychiatrische stoornissen, die in een tuigje geketend in een kleine kamer moet leven. Tijdens de samenvatting van het Kamerdebat toonde iedereen zich terecht geschokt. Een van de Kamerleden benadrukte hoe vreselijk het moet zijn om als … Lees verder …